Jak pokonano Discorda.

(W zamku)
Luna:
Pośród czterech ścian, wiodłam życie me.
Młodość poszła w tan, władza zbliża się.

Celestia i Luna:
Czy damy radę razem, spokojnym tym rozkazem
Sprowadzić wolność pokój, w Equestrii wieczny spokój.

Celestia: (słychać szaleńczy śmiech)
Ściany idą w pył, Logika w drobny mak.
W nocy jasny dzień i wszystko jest na wspak.

Luna:
A z nieba czekolada. Chaosu nie wypada
Rządzić dzisiaj tu, tu rządy są spokoju.
(wchodzi Discord)

Celestia:
Odegnać musimy cię. Logika sypie się.
Skądś przyszedł, tam odejdź.
Straż! Do środka wejdź.
(Luna wychodzi)

Discord:
Cóż. Niemiłe powitanie. Kiedy wejdę czeka na mnie.
Na nic wasza moc wszelaka.
Jam chaosu stróżem, panem.
Zobacz, (wskazuje na niebo) księżyc tuż nad ranem
wschodzi. Moja władza taka.
(rozgląda się)
Cóż ty możesz zrobić sama.
Może koktajl z liściu wiązu?
Nie dałbym mu nawet brązu.
Czemu kulisz się jak lama?
Niby kucem z krwi i kości
Jesteś. Nic nie znaczysz wcale.
Twoje prawo chaos kale
Twa logika marne ości.

(Luna wchodzi na scenę) Luna:
Zostaw siostrę mą potworze. Cóż zrobiła tobie ona.
Choćbyś wytrwał dzień, dwa może. Swoją mocą Cię pokona.

Discord:
Któż to przyszedł, klacz malutka.
(Ironicznie, do Celestii) To jest twoja armia cała?
Twoja władza tak niemała.
Twoja armia tak słodziutka?

Luna:
Armia leży nieprzytomna.
Przyklejona jest do ziemi, która się w słodyczach mieni.

Discord: (ucieszony)
Tyle zrobić mi możecie. Może masaż? Pewno wiecie
Masaż koi i rozluźnia. Chaos męczy, taka prawda.
A być panem, rzecz to jawna: odpoczynku czas opóźnia.

Celestia: (do Luny)
Teraz mu nie damy rady. Nie ma po co szukać zwady.
Czas tajemne przyzwać moce. Strzeż się, Discord, kiedy wrócę.
(wychodzą, wracają z elementami harmonii)

Discord:
Cóżesz zrobić zamierzacie. Czy tak dobrze w bule gracie,
Że mnie w nich pokonać chcecie?
Tych kamieni sztuk sześć chyba
A na każdym z nich jest ryba
Albo inny znak, powiecie.

Celestia
Toż harmonii elementy.
Naruszyłeś ją przeklęty.
Ciebie w kamień zamienimy.
I na wieki zapomnimy.